PUTOVANJE U PEČUJ 2024.

JEDNODNEVNI IZLET AUTOBUSOM U PEČUJ

Zahvaljujući bogatoj istoriji staroj dva veka, uticaju i spajanju različitih civilizacija, kultura i tradicija, Pečuj je jedan od najuzbudljivijih gradova u Mađarskoj. Posle samo jedne šetnje kroz centar grada uočljivo je kako je burna istorija ispisala svoje stranice na licu ovog grada, kako su osvajači ostavljali svoje spomenike i građevine, pa i one najmanje sitnice koje su se stopile sa svakodnevicom. Za mnoge, Pečuj je najpoznatiji po Žolnai porculanu i keramici. Nalazi se na jugu Mađarske, izdvojen u brdovitom predelu, sa mediteranskom klimom koja ugođaj u ovom gradu čini još prijatnijim.

Termini izleta:  20.04 / 18.05 / 15.06 / 20.07 / 17.08. 

PROGRAM PUTOVANJA
Polazak iz Beograda oko 5:30h (tačno mesto i vreme polaska biće poznato najkasnije dan pred putovanje – organizator šalje SMS poruku svim putnicima sa svim detaljima polaska, ukoliko ne dobijete poruku dan pred putovanje, najkasnije do 14h, obavezno kontaktirajte agenciju). Iz Novog Sada oko 6:30h sa parkinga kod Lokomotive. Putovanje preko Vrbasa, Kule, Crvenke do Mađarske i Pečuja. Nakon dolaska u grad pešački obilazak grada: Sečenji trg, džamija, Katedrala, Županijska i Gradska kuća, Nacionalno pozorište… Slobodno vreme za individualne aktivnosti ili poseta tržnom centru „Arkad“. Polazak iz Pečuja oko 18h. Dolazak na mesto polaska u kasnim večernjim časovima – zavisno od uslova na putu i zadržavanja na graničnim prelazima. Kraj programa.

CENA ARANŽMANA: 2890,00 dinara

CENA ARANŽMANA OBUHVATA
• prevoz autobusom turističke klase (od 16 – 87 mesta) prosečne udobnosti na navedenoj relaciji / mesta se određuju prema datumu uplate tj sklapanja Ugovora o putovanju
• razgledanje Pečuja u pratnji vodiča
• usluge turističkog vodiča / pratioca tokom putovanja
• troškove ogranizacije putovanja

CENA ARANŽMANA NE OBUHVATA
• putno zdravstveno osiguranje (do 17 god – 90 din, od 18 do 70 god –130 din, od 71 do 83 god – 270 din) sa osiguranom sumom do 30000 evra
• individualne troškove – nepomenute usluge

NAČIN PLAĆANJA
• dinarski po prodajnom kursu za efektivu Vojvođanske banke na dan uplate, 30% prilikom rezervacije, ostatak isplaćeno najkasnije 7 dana pred putovanje

*** NE ČEKA SE NA GRANICI OBRADA PAPIRA ZA TAX FREE

Pečuj, glavni grad kulture Evrope 2010. godine. Od Harkanj banje je udaljen 25 km. Divne zgrade i preuređeni trgovi u centru, razni muzeji – predstavljaju jednu zaista monumentalnu i šaroliku multikulturnu baštinu, koju svakako treba videti. Pečuj je pet grad po veličini u Madjarskoj. Jedan je od najlepših gradova Madjarske, odmah posle Budimpešte, sa oko 200.000 stanovnika.

Posle samo jedne šetnje kroz centar grada uočljivo je kako je burna istorija ispisala svoje stranice na licu ovog grada, kako su osvajači ostavljali svoje monumente i građevine, pa i one najmanje sitnice koje su se stopile sa svakodnevicom. Ta istorija danas živi u harmoniji različitosti – na lepo uređenom prostranom trgu “gledaju se” velika katolička katedrala, naspram nje džamija, a niže niz ulicu sinagoga.

Sve je to i još činjenica da je Pečuj jedan od najvećih univerzitetskih gradova u srednjoj Evropi i centar savremene učinili su da 2010. godine dobije status kulturne prestonice Evrope. Nalazi se na jugu Mađarske, izdvojen u brdovitom predelu, sa mediteranskom klimom koja ugođaj u ovom gradu čini još prijatnijim. Sa 160.000 stanovnika, drugi je po veličini grad u Mađarskoj, a od kada je preuređen i renoviran kao kulturna prestonica Evrope postao je veoma primamljiv za turiste iz celog sveta.

Zbog geografskog položaja često je bio meta mnogih osvajača. Prvi stanovnici u ovom delu srednje Evrope bili su Kelti, potom Rimljani za vreme čije vladavine je Pečuj, tada Sopiane, doživeo veliki procvat. Upravo zbog bogatog arheološkog blaga iz rimskog doba, istorijski centar Pečuja od 2000. godine nalazi se pod zaštitom Uneska. Posle Rimljana ovaj deo Evrope naselili su Sloveni i Avari, a potom i Mađari. A posle pobede u čuvenoj Mohačkoj bici 1526. godine vlast su preuzeli Turci koji su, takođe, ostavili dubog trag na ovaj grad, njegovu kulturu i duh.

Pečuj je pod vlašću Osmanlija bio više od 140 godina, a iz tog vremena ostao je veliki broj spomenika kojima je u potpunosti sačuvan prvobitan izgled. Među njima je najpoznatija džamija Gazi Kasim koja se nalazi na glavnom trgu i danas je preuređena u katoličku crkvu. Na kupoli džamije su i polumesec i krst koji predstavljaju simbol spajanja različitih kultura i naroda. Na zidovima džamije, sada crkve, još se mogu videti citati iz Kurana. Nakon oslobađanja od Turaka Pečuj doživljava novi procvat i vremenom postaje značajan kulturni centar u regiji.

Najveće blago Pečuja je njegova istorija i ljubav njegovih stanovnika ka vizuelnim umetnostima. Iz Rimskog doba, iz 4. veka, datiraju hrišćanske grobnice Nekropolis koje turisti rado posećuju, kao i Galeriju modernog slikarstva, centralnu katedralu, i manju džamiju Paša Jakovali Hasam koja je vrlo pažljivo restaurirana. Ponos grada i njegovih žitelja je muzej nadaleko čuvene Žolnaj keramike, a koliko je ona na ceni i koliko je značajno ime njenog tvorca Mikloša Žolnaja, govori i podatak da su od polovine 19. veka tim keramičkim nakitom počele da se ukrašavaju fasade i krovovi reprezentativnih zgrada u ovom lepom gradu porcelana. U Kaptelan ulici, koju zovu ulicom muzeja, nalaze se brojne umetničke galerije, a obližnji park krase bronzane skulpture poznatih mađarskih umetnika.

U Pečuju je 1367. godine osnovan prvi univerzitet u Mađarskoj. Danas ima desetak fakulteta, u njemu živi i 30.000 studenata koji ovoj kulturnoj prestonici daju neku posebnu atmosferu. Upravo ta mešavina mladosti i duge istorijske baštine spaja duh prošlog i sadašnjeg vremena i čini Pečuj jedinstvenim i posebnim.

Većina studenata na Pečujskom univerzitetu studira političke nauke, pravo, ekonomiju, medicinu i umetnost.

Dokazi velikih studentskih i mladalačkih ljubavi “stanuju” u ulici Janus Panonius, u kojoj se na metalnoj ogradi malog balkona nalazi nekoliko hiljada katanaca, koji su okačeni kao simboli velikih ljubavi. Iako se ovaj običaj ovekovečavanja ljubavi danas može videti u većem delu sveta, smatra se da vodi poreklo upravo iz ovog malog gradića i da je nastao je u 19. veku, kada su vojnici na tom mestu ostavljali katance svojih ormarića.

Ovaj gradić idealan je za kratak boravak tokom vikenda, okružen je slikovitim i vrlo lepim predelima. Oko gradića postoji i veliki broj šumskih staza i nekoliko jezera u kojima turisti uživaju. Čuvena i veoma cenjena pikantna mađarska kuhinja najbolje se gustira u nadaleko znanim čardama, ali i modernim restoranima u Kirali, centralnoj ulici koja spaja najuži centar grada sa Žolnaj kvartom i mauzolejom. Zanimljivom i živom ovu ulicu čine i kafići, pabovi sa živom muzikom, ulični svirači, poslastičarnice, prodavnice sa suvenirima…

Jedan od najposećenijih u samom centru grada je i italijanski restoran „Elefante“, a zgrada u kojoj je smešten, tvrde lokalni stanovnici, potiče još iz vremena Turaka kada se u njoj nalazila prodavnica začina. Lepotu ovom delu najužeg centralnog gradskog jezgra daju i zgrade građene u različitim stilovima, od baroka do klasicizma. Vredi ponekad odškrinuti vrata tih zgrada i zaći u dvorišta koja izgledaju kao u bajkama, sa prelepim cvetnim lejama, travnjacima i stazama.

Na predeo iz bajke takođe pomalo liči i selo Bikal, na sat vremena vožnje od Pečuja, u kome se nalazi dvorac iz 1840. godine, vlasništvo barona Antala Puhnera i njegovih naslednika. Posle Drugog svetskog rata dvorac i zemljište oko njega su nacionalizovani, a 90-ih godina prošlog veka kupio ga je jedan mađarski preduzetnik, restaurirao ga i danas je to ekskluzivni hotel i spa centar. U kompleksu dvorca je i park izgrađen 2010. godine, sa motivima srednjeg veka da bi se sačuvala istorijska baština, zanati i prikazao život čoveka tog vremena.

Jugoistočno od grada na brežuljcima se uzgaja vinova loza i proizvode se čuvena mađarska vina. Zbog njih se Pečuj i naziva „gradom vina i grožđa“. Starosedeoce koji ovde žive nazivaju „toke“, što znači vlasnici vinograda, a ovo ime danas su preuzeli i oni koji su se doselili kasnije i nisu mogli da odole čarima ovog grada i ostali mu privrženi zauvek. U mestu Viljani je centar lokalnih proizvođača vina koji žive u okolini. Čini se kao da svaka porodica ima sopstveni vinograd i svoju proizvodnju vina. Mađari organizuju i „put vina“ od tog mesta do Sikoša, a na tom putu posećuju se mnoge lokalne vinarije u kojima se mogu isprobati dobra sortna vina i lokalni specijaliteti. Ovo područje poznato je pre svega po belim vinima, a tu je osnovan i najstariji podrum u kom se, po klasičnoj metodi, prvi put proizveo šampanjac u Mađarskoj.

Posetioce ovde očekuju i radionice primenjene umetnosti i starih zanata, a posebna atrakcija Kulturne četvrti je Sajam umetnosti, koji se ovde održava jednom mesečno.

U najstarijoj zgradi Kulturnog kvarta su dve velike dvorane posvećene istoriji i fabrici porodice Žolnaj, koje su posetiocima predstavljene putem informativne i spektakularne izložbe. Druga stalna postavka posetioce upoznaje se ranim danima fabrike, a svetski poznata kolekcija Gyigyi nalazi se u vili Sikorski, zdanju koje je redizajnirano upravo zbog postavke više od 600 komada unikatne keramike, koji su simbol i slika zlatnog doba fabrike.

Na 200 metara od Kulturnog kvarta smešten je Žolnaj mauzolej, koji se naziva i pečujskim Panteonom. Podigao ga je Mikloš Žolnaj, posle smrti oca, 1900. godine, na brdašcetu blizu fabrike. Pečujski Panteon izgradili su radnici fabrike, njih oko 2.000, prema projektu arhitetkte Tadeja Sikorskija.

Osim Liješa Vilmoša Žolnaja i njegove supruge, u porodičnoj grobnici leži i njihov sin, dok su ostaci ostalih članova porodice, posle vandalskog skrnavljenja Mauzoleja 1986. godine, prebačeni na počasno mesto gradskog groblja. Mauzolej je obnovljen u okviru projekta Evropske kulturne prestonice na osnovu autentičnih projekata i slika.

Postoji i legenda vezana za Mauzolej i eozin, veoma specifičan mineral koji se koristi u izradi Žolnaj keramike, po kojoj će jednog dana, kada bude sunčano vreme, sa jednog prozora sunce pasti na kovčeg i da će se ispisati tajni recept eozina. Zbog ove legende ljudi, od kada je obnovljen mauzolej, stalno dolaze ne bi li prisustvovali tom “sunčanom” trenutku. Zanimljivo je i to da taj dan, prema legendi, pada u decembru, što je problem jer je u to doba godine malo lepih i sunčanih sati.